ഇതിനിടയില്‍ എനിക്ക് ദുബായില്‍ ഒരു ജോലി കിട്ടി.ഒരാഴ്ചക്കകം എനിക്ക് പോണം .അവള്‍ എനിക്ക് ധൈര്യം തന്നു.പിന്നീടുള്ള ഓരോ ദിവസവും വളരെ പെട്ടെന്ന് കടന്നു പോയതുപോലെ തോന്നി.അങ്ങിനെ അവസാന ദിവസം എത്തി.അന്ന് ഞാന്‍ എന്‍റെ പ്രിയപ്പെട്ട കൂട്ടുകാരെ അവള്‍ക്കു പരിചയപെടുത്തി .എന്നെ കരഞ്ഞുകൊണ്ടാണ് അവള്‍ യാത്രയാക്കിയത്.എനിക്കും വലിയ വിഷമമായി.അങ്ങിനെ 20.12.2005 ഡിസംബര്‍ മാസം രാത്രി 9 മണിയോടെ ഞാന്‍ എന്‍റെ പ്രവാസ ജീവിതം ആരംഭിച്ചു.
ഒത്തിരി നല്ല കൂട്ടുകാര്‍ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവരെല്ലാം അറിഞ്ഞു .അങ്ങിനെ ഫോണ്‍ വിളികളും മെയില് അയക്കലും എല്ലാമായി നാളുകള്‍ കടന്നുപോയി. മൂന്ന് മാസങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം ഞാന്‍ നാട്ടിലേക്കു തിരിച്ചു വരുന്നു.എനിക്കായി ജീസന്റെ കയ്യില്‍ ഒരു ചുവന്ന റോസാ പുഷ്പം അവള്‍ കൊടുത്തു വിട്ടിരുന്നു. വെറും 15 ദിവസം മാത്രം .അതിനുശേഷം ഞാന്‍ വീണ്ടും തിരിച്ചു പോയി.ഞാന്‍ കുറച്ചും കൂടി സീരിയസ് ആയി കാര്യങ്ങളെ കണ്ടു തുടങ്ങി.ആദ്യമായി ഷിപ്പില്‍ യാത്ര ചെയ്ത അനുഭവങ്ങളും എല്ലാം അവളെയും അറിയിച്ചിരുന്നു.വളരെ സുഘകരമായ ഒരു കാലഘട്ടം .
ഇതിനിടയില്‍ ചില അസ്വാരസ്യങ്ങള്‍ ഞാങല്‍ക്കിടയിലും ഉണ്ടായി .എന്‍റെ ഭാഗത്തും പ്രശ്നങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു.പക്ഷെ തീര്‍ക്കാന്‍ ഒരിക്കലും ഞാന്‍ ശ്രമിച്ചില്ല .പിന്നെ എന്തും നേരിടാനുള്ള ഒരു ധൈര്യവും ഉണ്ടായിരുന്നു.അതോടെ കാര്യങ്ങള്‍ കൂടുതല്‍ വഷളായി .ഞാന്‍ ഫോണ്‍ ചെയ്യതായി .ഒരു തരം അനാവശ്യമായ വാശി ആയിരുന്നു മനസ്സില്‍. അതിനിടയില്‍ അവളും ഒത്തിരി വിഷമിച്ചിരുന്നു. ഒരിക്കല്‍ നീ ഇല്ലെങ്ങില്‍ എനിക്കെന്താ ജീവിക്കാന്‍ സാധിക്കില്ലേ ?.അവിടം വരെ എത്തി കാര്യങ്ങള്‍ .ഞാനും പിന്നീട് കൂടുതല്‍ മൈന്‍ഡ് ചെയ്തില്ല .എന്തിനും പോന്ന കുറച്ചു കൂട്ടുകാര്‍ കൂടി ആയപ്പോള്‍ ശരിക്കും ഞാന്‍ അവളില്‍ നിന്നും അകന്നിരുന്നു.അവിചാരിതമായി ഒരിക്കല്‍ എനിക്ക് വേറെ കുട്ടിയെ ഇഷ്ടമാണെന്ന് വരെ പറഞ്ഞു .അതോടെ കഴിഞ്ഞു .എല്ലാം .
ഒരിക്കലും "Gems" നിന്നെ ഞാന്‍ വെറുതതിരുന്നില്ല .ഒരു മോചനം നീയും ഒത്തിരി ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നത് പോലെ എന്നില്‍ നിന്നും അകന്നുപോയി.നാട്ടില്‍ വെച്ചു പിന്നീട് ഞാന്‍ കണ്ടു.പക്ഷെ സംസാരിച്ചില്ല.ഒരു ദിവസം ഫോണ്‍ ചെയ്തു.കുറച്ചു ഫോര്‍മല്‍ ആയി സംസാരിച്ചു.ഒരു കുമ്പസാരം ഞാനും ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല പക്ഷെ എവിടെയോ ഒരു വിങ്ങല്‍ .വിരഹത്തിനു ഏറ്റവും നല്ലത് "Black label" അങ്ങിനെയുള്ള കൂട്ടുകാര്‍ക്കിടയില്‍ ഞാനും മാറി.നിന്നെ ഞാന്‍ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു .ഇന്നു ഞാനത് തിരിച്ചറിയുന്നു.ഇനി നിനക്കൊരിക്കലും എന്നെ സ്നേഹിക്കാന്‍ കഴിയില്ല എന്നെനിക്കറിയാം .പക്ഷെ നിനക്കു എന്നെ വെറുക്കാനും കഴിയില്ല.
ഇപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഖത്തറില്‍ ആണ്.കാലചക്രം തിരിഞ്ഞുകൊന്ടെയിരിക്കുന്നു.ഒത്തിരി കൂട്ടുകാര്‍ മാറിമറിഞ്ഞു.എന്‍റെ അവസ്ഥകളും,സങ്കല്‍പ്പങ്ങളും മാറി.കഴിഞ്ഞ കാലത്തിലേക്ക് ഒന്നു കണ്ണോടിച്ചപ്പോള്‍ മനസ്സിലേക്ക് ഓടി വന്ന ആദ്യ മുഖം അത് നിന്റേതു മാത്രമായിരുന്നു. തെറ്റുകള്‍ തിരുത്തി മുന്നേറാനുള്ള ഒരു തീരുമാനം എടുത്തു.എല്ലാം വളരെ നന്നായി പോകുന്നു.എങ്ങിനെയും ജീവിതം കൈപ്പിടിയില്‍ ആക്കാനുള്ള ഒരു തരം വെഗ്രതയയിരുന്നു .അതിനിടയില്‍ ഒത്തിരി കരച്ചിലുകള്‍ ഞാന്‍ കേട്ടിട്ടുണ്ട് .കേള്‍ക്കാതെ ഞാന്‍ കടന്നു പോയിരുന്നില്ല.ഇന്നും പലരെയും കാണുമ്പൊള്‍ ഒത്തിരി സന്തോഷങ്ങള്‍ പങ്കു വെക്കും പലരും.ഒരിക്കലും എന്‍റെ കൂടെ നിന്നവരെ മറന്നിരുന്നില്ല.ഇങ്ങനെ പറയുമ്പോളും എവിടെയോ ഒരു വിങ്ങല്‍.മറക്കില്ല ഒരിക്കലും ...
ഇതെല്ലാം എഴുതാനുള്ള ഒരു പ്രചോതനം ഞാന്‍ കേട്ട ഒരു കവിതയാണ്. അത് ഞാനിവിടെ കുറിച്ചിടുന്നു.
"പൂക്കളെ സ്നേഹിച്ച പെണ്കിടാവേ .....
പൂവുകള്‍ക്കുള്ളില്‍ നീ മാഞ്ഞതെന്തേ ?..
പൂവാം കുരുന്നില പോലെ നിന്നെ ...
കണ്ടു ഞാന്‍ മോഹിച്ചു നിന്നതല്ലേ."
No comments:
Post a Comment